Rocking.gr - Antonis Moustakas for "Streets of Town"

O Gregg Allman έχει δηλώσει πως «η rock μουσική εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον βαθύ (Αμερικάνικο) νότο και για αυτό ο όρος «southern rock» είναι περιττός. Είναι σαν να λες «rock rock».» Και για το πως φτιάχνεται το rock 'n' roll: «Παίρνεις περίπου έξι μέρη blues, ένα μέρος country και το δίνεις σε ένα φτωχό λευκό αγόρι».

Οι Full Houze λοιπόν παίζουν «rock rock», είναι λευκοί και Έλληνες. Τι είναι αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν από πολλά «Be like Skynyrd» συγκροτήματα που κυκλοφορούν; Η ειλικρίνεια που έχουν αποκτήσει ψάχνοντας τις ρίζες της rock και η τριβή τους με τα είδη που ο μέσος Έλληνας ροκάς που φτιάχνει συγκρότημα αγνοεί ή έχει απορρίψει. Μιλάω για την country, την folk, το rockabilly και τα blues (όπως παιζόντουσαν πριν τους δοθεί το hard μπαρούτι από τους Zeppelin) και την αμερικάνικη μουσική κληρονομιά πάνω στην οποία πάτησαν όλοι οι γίγαντες του παρελθόντος.

Στο πρώτο τους άλμπουμ τους φανερώνονται όλες αυτές τις επιρροές. Country ομορφιές ("Blue Sunset", "Last Ride"), σκληρές ροκιές ("Outsider", "Dancin' Doll"), όμορφα ηλεκτρικά blues ("Draggin' Around") και φυσικά την υπέροχη «rock rock» μπαλάντα "The Road Always Goes On".

Οι κιθάρες των Βελούκα και Κερατσόπουλου είναι πρωταγωνίστριες και αλληλοσυμπληρώνονται υπέροχα (τσεκάρετε το καταπληκτικό "What You Get" για αυτό που λέμε παλιό καλό δικίθαρο) και ο Δούκας συνυπάρχει αρμονικά αποφεύγοντας τις υπερβολές και τις «αμερικανιές». Η φωνή του έχει την δυνατότητα να αλλάζει ηχόχρωμα ανάλογα με το στίχο και τη μουσική κατεύθυνση και η προφορά του είναι μακριά από το συνηθισμένο «ο Παπαγιαννόπουλος προσπαθεί να μιλήσει με τον γαμπρό από την Αγγλία».

Στιχουργικά έχουμε να κάνουμε με το δρόμο που δεν τελειώνει, τις κιθάρες και φυσικά τις γυναίκες οι οποίες θέλουν δεν θέλουν θα δεχθούν τα δύο πρώτα, όπως ακούμε στο "What You Get".

Οι Full Houze με αυτό το (δικής τους ανεξάρτητης παραγωγής) άλμπουμ δείχνουν ότι αξίζουν να ξεφύγουν από τον σωρό.

Ελπίζω αυτό το κείμενο να τους δώσει μια ακόμη μικρή ώθηση να συνεχίσουν να το παλεύουν όπως το κάνουν τα τελευταία έντεκα χρόνια.
Η προσπάθεια τους αξίζει να στηριχτεί.

Δοκιμάστε και αγοράστε.

15 seconds review (εμπρός στον ροκ ψυχίατρο):

Outsider: Noir story in a Metropolis 
Got Me Down: Lifts you up
Blue Sunset: Ring of blue fire
Dancin' Doll: Teenage Queen rocker
Streets of Town: Thumbing up a rocker  
Last Ride: Greek riders in the afterlife
Draggin' Around: Blues for sold souls
What You Get: …is me and my guitar
Monday Rain: Lonesome rainy country
Copperskin: Speechless and groovy
Break Away: Cruise away guitars
The Road Always Goes On: Ballad for the non-belongers